Ինչպես ցանկացած ժողովրդի մոտ, հայ ժողովրդի միջին վիճակագրական ներկայացուցիչների մոտ էլ կան մի շարք թերություններ։ Եթե շատ խորանանք՝ մի ժողովրդից մի փոքր քիչ, մյուսից մի փոքր շատ, հնարավոր է...

Երեկ Բաքվում հայ ժողովրդի և նրա ազատագրական պայքարի դեմ սկսված հաշվեհարդար-դատաստանի առաջին կադրերն էին հրապարակվել, և ինձ ծանոթ մարդկանցից շատերը հանդես եկան հուսահատություն և անզորություն պարունակող տարբեր մեկնաբանություններով, քանզի իսկապես այս պահին մենք պատանդառված մեր ընկերներին չենք կարողանում անմիջական օգնություն ցույց տալ:

Անցնող 5 տարիներին երկու դրվագ է եղել, որոնք ոչ միայն ինձ աննկարագրելի ցավ են պատճառել, այլև խախտել են մարդկայնության ու ազգային արժանապատվության հնարավոր ամեն սահման...

1978 թվականն էր: Բժշկական ինստիտուտի չորրորդ կուրսի մի քանի ուսանողներով ամռանը պրակտիկա էինք անցնում այն ժամանակվա Չեխոսլովակիայի Բրատիսլավա քաղաքում։ Առաջին օրը Բրատիսլավան մռայլ քաղաքի տպավորություն թողեց։ Տեղատարափ անձրև էր։ Հանրակացարանի պատուհանից երևում էր Դանուբը։ Ինչքա՛ն գեղեցիկ էր գետը անձրևի տակ։ Անձրևն ու Դանուբը մրցում էին իրար հետ։ Երբ արեևը դուրս եկավ, հասկացանք, որ Բրատիսլավան այդքան էլ մռայլ չէ։ Զբոսնելիս սլովակ մի անծանոթ տղա աղջիկներիս վարդեր նվիրեց։ Պարզվեց, որ Երևանում ընկերուհի է ունեցել և շատ է սիրում հայ աղջիկներին։ Այդ կարմիր վարդը շատ երկար պահպանեց իր թարմությունը՝ հայ աղջկա վարդը:

Հայրենիքի համար նահատակված հերոսի հոր՝ Գարիկ Գալեյանի հանդեպ իշխանության խամաճիկ դատավոր Մասիս Մելքոնյանի ու քննիչների միջոցով իրականացրածը ստորագույն քայլ էր՝ ուղղված լռեցնելու բոլոր այն հերոսածին ծնողներին, ովքեր իրենց արդարացի պահանջն էին բարձրաձայնում՝ պատժել իրենց որդիների կանխամտածված սպանության մեջ գլխավոր մեղավորին և մնացած մյուս մեղսակիցներին։

Իսրայել պետությունը սուրհանդակներ (messengers) է ուղարկում աշխարհի բոլոր բանտերը` տեր է կանգնում նույնիսկ քրեական, զազրելի հրեա հանցագործներին, ամոքում, սրբում, օգնում, որ իր ազգակից տականքն էլ արժանապատիվ մեռնի, նույնիսկ եթե այլ երկրի քաղաքացիներ են։

Հայ ձեռներեցների ասոցիացիայի» և «Տաշիր» ընկերությունների խմբի նախագահ ՍԱՄՎԵԼ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆՆ աջակցություն է հայտնել հայ քաղբանտարկյալներին և կոչ արել միավորել ջանքերը նրանց աջակցելու համար:

Բաքվի շինծու դատավարությունները, որոնց անգամ ակնարկ չկա վերջերս աղմուկ հանած հայ-ամերիկյան կանոնադրության մեջ, ռազմագերիներին և ռազմաքաղաքական գործիչներին վերաբերում են այնքանով, որքանով յուրաքանչյուր հայ մարդու՝ անկախ անցյալում ունեցած ու ներկա դիրքից, հայացքներից և ցանկացած այլ հատկանիշներից:

Այն արժեզրկումը, բարոյազրկումն ու դեգրադացիան, որին լծված են մուտանտն ու իր հետ ապրող կինը, բոլոր նորմալ մարդկանց համար ունի մեկ անվանում. նրանք մարդուն ցանկանում են զրկել մարդկային նկարագրից, հային՝ իր ինքնությունից:

Երբ ՆԳ նախարար աղջիկն ասում է, որ ՀՀ-ում ներդրվելու են ուժային միջոցների գործադրման նոր ստանդարտներ, որոնցով կառաջնորդվի ոստիկանությունը, ասեմ ձեզ, թե դա որն է լինելու. դա Ազգային գվարդիային կոշտ, այդ թվում՝ մահաբեր ելքով ուժի կիրառման լիազորությունների տրամադրում-ընդլայնումն է, որը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ ՀՀ վարչապետի անձնական բանակ կոչվածը: